گذری بر تاریخ پناهگاه بختگان: : دانشنامه گردشگری نی‌ریز

نوشته‌ها

دریاچه‌های طشک و بختگان که در نزدیکی و غرب شهرستان نی‌ریز فارس قرار دارند، از بزرگ‌ترین و پرآب‌ترین دریاچه‌های کشور محسوب می‌شوند. این دو دریاچه از هم فاصله نداشته و در بعضی از سال‌های پرباران گسترش پیدا کرده و به هم می‌پیوندند.

در کتب تاریخ و جغرافیای قدیم مانند فارسنامه ابن بلخی، حدودالعالم و غیره از قرن چهارم هجری تا کنون از این دریاچه‌ها به نام‌های دریاچه‌های نی‌ریز، بجگان، پیچگان، قیچگان و بختگان نام برده‌اند و توضیحات دقیقی از وضع دریاچه‌ها و مردم اطراف آن داده‌اند. مردم محل و روستاییان مجاور دریاچه‌ها را به نام‌های پیچگان و طشت می‌خوانند. به نظر می‌رسد نام بختگان از یکصد سال پیش تنها در کتاب‌ها نوشته می‌شود و بین مردم محل متداول نیست.

طشک و بختگان و مناطق کوهستانی بین آن‌ها و جزائر متعددی که در این دو دریاچه وجود دارند مجموعه طبیعی بسیار با ارزشی را به وجود آورده‌اند. در اوایل سال ۱۳۴۶ حفاظت از این مجموعه از طرف اداره شکاربانی فارس به سازمان شکاربانی و نظارت بر صید در تهران پیشنهاد شد، در تاریخ ۱۳۴۶/۹/۱ منطقه شکار ممنوع و سپس در تاریخ ۱۳۴۷/۴/۱ حفاظت شده اعلام گردید.

اداره شکاربانی و نظارت بر صید فارس از همان بدو فعالیت از چرای بی رویه، قطع اشجار و شکار حیوانات در منطقه جلوگیری به عمل آورد. در اثر تلاش پیگیر مأمورین بهبود چشمگیری در همه زمینه‌ها مشهود شد. به طوری که بعد از هشت سال جنگل‌ها و پوشش گیاهی احیا شدند، تعداد پرندگان مهاجر از مرز میلیون گذشت و جمعیت حیات وحش از قبیل بز و پازن، قوچ و میش و آهو به بیش از ده هزار رأس بالغ شد.