دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

     وى در ۱۹ جمادى الثانىِ ۸۲۴ ه . ق. در شیراز ولادت یافت. از آنجا که خانواده وى اهل علم و عرفان بودند، وى از همان آغاز کودکى و نوجوانى به فراگیرى علوم دینى و دانشهاى ادبى روى آورد. نورالدین بیش از هرکس از محضر پدر خود بهره جست، و علاوه بر او، نزد فقیهان، متکلمان، محدثان و ادبیان آن زمان تلمذ کرد. او نحو و صرف را نزد غیاث‏ الدین ایجى، کلام را نزد شرف الدین حسن بدخشونى، معانى را نزد قوام الدین شیفکى، فقه را نزد سعدالدین کازرونى و حدیث را در شیراز نزد شرف الدین جرهى و ابن جزرى خواند.
     نورالدین در سال ۸۴۵ ه . ق. به مکّه مکرمه و مدینه النّبى سفر کرد و از عالمان و دانشمندان آنجا، از جمله ابوالفتح مراغى، محب الدین مطرى و زین الدین بن عیاش بهره جست ؛ پس از آن رهسپار بیت المقدس، شام و حلب شد. به گفته سخاوى، او مورد توجه و عنایت پادشاهان و صاحب منصبان واقع شد، و آنان براى او احترام خاصى قائل بودند، تا اینکه حاکم هرمز بر او غضب کرد و تمامى دارایى‏ اش را از او گرفت. پس از آن، مدّتى در مکّه مکرمه اقامت گزید. سخاوى در سال ۸۹۳ ه . ق. در آنجا به محضر او رسید و نزد او تلمّذ کرد .
    نورالدین چندین همسر اختیار کرد ؛ دختر سعدالدین بن نظام کازرونى  و خدیجه دختر خلیل بن نعمه اللّه ایجى، از جمله همسران او بودند. خدیجه در سال ۸۷۴ ه . ق. در مکّه وفات یافت و در گورستانِ معلاه دفن شد .
    نورالدین نیز در سن ۷۱ سالگى در چهاردهم جمادى الاولى سال ۸۹۵ ه . ق. در مکّه مکرّمه وفات یافت و در همان گورستان به خاک سپرده شد .
    نورالدین یک پسر به نام قطب الدین نعمه و یک دختر به نام بدیعه داشت. سخاوى درباره قطب الدین گفته است: او در سال ۸۸۰ ه . ق. در سمرقند به دنیا آمد و پدرش در سال ۸۹۴ ه . ق. از من براى او درخواست اجازه کرد .
    بدیعه، سبط سعدالدین کازرونى بود. او در سال ۸۴۵ ه . ق. ولادت یافت و با پسرِ پسر عموى پدرش یعنى نورالدین عبیدالله بن علاء الدین محمد ازدواج کرد. او مدتى در جوار خانه خدا سکونت گزید. سخاوى که در سال ۸۹۳ ه . ق. او را در مکّه دیده، درباره او گفته است: «فهى حازمه قانته ذاکره ».
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: