دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

 در مدح اسدالله الغالب على بن ابىطالب علیه السلام

اى ز تو ظاهر، هستى مطلق                    بر تو سزاوار، ذکر اناالحق
ساکن و پویا، گشته ز حُکمت                    توده غَبْراء ، طارَم  اَزْرَق
شیر ژیان  را، بشکرى  از مور                پیل دمان را، بشکنى از بَق  
از تو مُطرّا ، و زتو منور                        طُرّه  سنبل، چهره زَنبَق
نغمه عشقت، کرده هویدا                   ناله بلبل، صیحه عَقْعَق
خامه صُنعت، داده ز قدرت                 منطق طوطى، جنبش لَقْلَق
تندى و تیزى، جسته ز امرت              شهپر عنقا، چنگل باشَق
امر تو والا، قدر تو بالا                        عدل تو برجا، حکم تو برحق
شور ولایت، شد چو جهانگی               رشد متزلزل، توده زیبَق
پرتو رویت، ساخته ظاهر                   غمزه نرگس، خنده فُسْتُق
در ره مهرت، واله و حیران              خاک مدوّر ، چرخ مُعَلّق
زرد ز عشقت، چهره خیرى                   گَفته  ز مهرت، سینه جَوزَق
محو جمالت، مست جلالت                 بنده و آزاد، عاقل و اَحمَق
جلوه گرى کرد، نور تو در طور              صخره صمّا، شد همه مُنشَق
بحر ز عشقت، گشته مسلسل             کوه ز مهرت، مانده مُطَوَّق
شِحنه امرت، کون و مکان را                کرده منظّم، کرده مُنسَّق  
از کف جودت، یافته شاهان               تخت مُرَصّع ، تاج مُغَرَّق
از تو سبک سیر، و زتو گران              قدرکاه محقّر، کوه مُحَلَّق
مهر منوّر، درصف اختر                     از تو به خاور، کوفته بیدَق
فانى ذاتت، محو صفاتت                  چرخ مُرقّع،  خاک مُدَقَّق
گرم تلاطم، در رهت انجم                    همچو به قُلْزُم ، گردش زَوْرَق
عکس جمالت، تافت کزو یافت                عالم هستى، این همه رونق
امر تو را خاک، حکم تو را چرخ                 بسته به گردن، هِشته به مَفْرَق
اى همه ذرّات، خم به سجودت                  نور وجودت، فاش و مُحقَّق
شعله شوقت، ساخته همدوش                      دانه تسبیح، جام مُرَوَّق
جعد  بنفشه، از تو پریشان                  خاطر بلبل، از تو مُضَیَّق
داده زِلاله، عشق تو بیرون               خون دل از غم، خاک مُطَبَّق
مظهر نورت، مهر ظهورت                     شاه ولایت، میر مُصَدَّق
او به تو مُدغم ، همچو نم و یَم                     آمده باهم، مصدر و مُشتَق




همچو تن و روح، سابح  و سُبُّوح               مادِح و مَمْدوُح، گشته مُلَفَّق
آینه و عکس، پرتو و سایه                   عاشق و دلبر، آمده مُلْصَق
شعله تیغش، برق جهانسوز                 خم کمندش، رشته اَبْلَق
درگه رزمش، مهر و عطارد                 سیف مُصَیقَل ، سهم  مُفوَّق
طاعت کونین، نیست برابر                  ضربت او را، در صف خَندَق
تیغ کج او، عدل و ستم را                  ساخت مُروَّج، کرد مُعَوَّق
بر سر کویش، کس نکند یاد                   گنبد هَرَمان ، قصر خَوَرنَق
رایت قدرش، برده به لاهوت                 طُرّه پرچم، تارَک مَنجَق
وصف حُسامش، گر بنگارم                از فَزَع او، خامه شود شَق
جلوه رویش، طُرّه مویش                  مهر منوّر، مُشک مُحَلَّق
چون مىو مستى، در ره هستى                ذات وى و حق، آمده مُلحَق
نزد حَضیضِ،  خاک جنابش                  پست نماید، خاک مُرَوَّق
سِدره  جاهش، عرش برین را             مىزند از فخر، روز و شبان دَق
شکل هلالش، طوق رکاب است              مهر مُنیرش مَهْچه  سَنْجَق
حیدر صفدر، میر غضنفر                         ساقى کوثر، آینه حق
لنگر ایمان، پرتو یزدان                        مظهر سبحان، حجت مطلق
بحر شرف را، حب تو لنگر                      نَیِّر  دین را، مهر تو جَوْسَق
گر به تو آرد، رخ  بگذارى                    رتبه فرزین  بر سر بیدَق
     


رایت  ملت، از تو مُعَلّى                      آیت توحید، از تو مُوَثَّق
اَلْکَن  و اَخْرَس،  در ره مدحت                صابى  و حَسّان ، صابر  و عَمعَق
از پى وصفت، گشته به دوران                   سخره  باقِل ، روح فَرَزدَق
لب ز مدیحت، دوخته اَنْسَب                    نامه ز وصفت، طى شده اَوْثَق
کام حسودان، از تو معطل                          کار محبّان، از تو موفّق
چامه  سرایان ، رانده به وصفت                       بذله شیرین، نکته مُغْلَق
شعله بىدل، منفعل از خویش                         بر سر کویت، در طلب و دَق
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: