دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

اى سرو سهى بالا، وى ماه هلال ابرو             اى شوخ پرى پیکر، وى حور بهشتى رو
زن دست و فکن یکسو، از روى، دو سو گیسو         از شعله رخسارت، آتشکده کن مَشْکو
کن منقلب الاضلاع، ارکان زمستان را
از حادثه تاراج، اطراف چمن بنگر                      بى‏ لاله حمرا بین، بى‏ برگ سمن بنگر
از سبزه و گل خالى، دامان دمن بنگر                  شاخ و شخ  و باغ و راغ پرزاغ و زغن  بنگر
آذر زده آذر مه، ارکان گلستان را
از یاسمن و نسرین، رنگینى بستان کو                     آن نرگسک مخمور با دیده فتان کو
آن سنبل عطرآگین یا کاکل پیچان کو                  ریحان به کجا رو کرد آن شاخ ضمیران  کو
بر جامعه زد یکسو، دى آتش سوزان را
برخیز و به پیش آور، اسباب طرب یکسر                   ارغون و نى و بربط، طنبور و دف و مِزْمر
وان ساغر بلورین، پرکن ز مى احمر                             آراسته کن محفل افروخته کن مِجْمَر
بر رغم زمستان ده، تجهیز شبستان را
نى نى که بر چهرت مجمر نبود مرغوب                    نزد لب مى‏گونت، ساغر نبود مطلوب
با خنده جان بخشت، اسباب طرب ناخوب        چونانکه توئى مطبوع، اینسان که‏توئى محبوب
هیچ ار نبود کافى است، بنما رخ تابان را
افتاده خم اندر خم، خم شکن گیسوت               گیسوت کمند دل، دل معتکف ابروت
ابروت مطاف عقل، عقل آمده ماتِ روت                 روت آیتى از مینو، مینو سخنى از کوت
کوت آمده قبله تن، تن هشته به کف جان را
بستان به کنارى نه، در کار شبستان باش              در جرگه مى‏ خواران هم مشرب مستان باش
نِه شرم و حیا یکسو، هم مسلک رندان باش         لاجرعه قدح پرکن، سرمست و غزلخوان باش
بر خوان ز بر از مستى، منظومه عمان را
در موکب این مولود، آثار خدا بنگر                از کوکب او طالع، انوار هدى بنگر
بر قبله چو آرى رو، هان قبله نما بنگر             افواج ملایک را در جو سما بنگر
همدوش شب اسرى، بین نیمه شعبان را
نک شاهد غیب از غیب، در ملک شهود آمد              گویاى انا الموجود، اینک به وجود آمد
از پرده برون یکجا، هر چیز که بود آمد             از دفتر ثبت او تحدید حدود آمد
مسجودى آدم را مردودى شیطان را
رکن فلک توحید، شمس فلک ایمان                  دُرّ صدفِ تمجید، بحر کرم یزدان
سرو چمن دانش، برگ سمن عرفان               ریحان ریاض دین، برق ثمر طغیان
بر منزله قطب است، آن پرگردوران را
بر قبضه تیغ تیز، از قهر چو دست آرد               بر جیش نفاق کفر، یکباره شکست آرد
هر سرکش طاغى را، از اوج به پست آرد           منشور جهانگیرى از ربّ الست آرد
بُرهان زمن ارخواهى، بین آیت فرقان را
شاهى که ز اوصافش، شد ذات خدا اثبات            قائم به وجود او است، قیمومت موجودات
از جلوه رخسارش در جذبه همه ذرات               در رتبه و جاه افزون از حیز معقولات
کى حوصله واجب، محصوره امکان را
از نغمه روحانى با روح قدس همدم               و ز جذبه رحمانى بر رکن و حرم محرم
در صنعت بى چونى خلاق همه عالم            و ز قدرت ربانى رزاق بنى آدم
بخشوده ز کرّمنا آن خلقت انسان را
اى شاه فلک درگه، وى ماه ملک دربان                     آئینه تمثالت مرآت رخ یزدان
بر قاطبه ایجاد، فرمان تو در جریان                  بر مجرم و بر محرم، صادر ز تو شد فرمان
هم آتش نیران را، هم روضه رضوان را
در دایره هستى، شخصت چو امام آمد               مجموعه مطبوعات، در تحت نظام آمد
عنوان جرائد را «قدتم کلام» آمد                    ابلاغیه پایان یافت، دو سیه  تمام آمد
حق در جریان انداخت زامضاء تو فرمان را
تا چند جهان دارا، مکنون به غیاب هستى               از دیده کوته بین، پنهان به حجاب هستى
بررخ ز حجاب غیب افکنده نقاب هستى          خورشید صفت محجوب در زیرسحاب هستى
بى پرده نمایان ساز، آن چهره رخشان را
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: