نوشته‌ها
در شکایت از روزگار و مذمت مردم زمان خود و گریز به مدح ظلّ السلطان(اثر شهاب نیریزی)
غلاما خیز و زین برزن سمندِ برق جولان را
ز قید آخور آخر کن رها،پرنده عقبان را
خرامان خِنگ ، زرین زین ،سوسن گوش، آهن پى
هیونِ گورْساق، دیوچشم کوهْ کوهان را
همان آهن سُمِ قاقُم دم صرصر تک گلگون
ستاره میخ مه نعل مجرد پیک یکران را
همان رَفرَف رو آهو دُوِ گیتى نورد من
که گاه پویه ماند باد و وقت حمله ثعبان را
همان تازى نژاد گرگ دل، کاندرگه هیجا
نیاندیشد پلنگ تیزچنگ و شیرغژمان را
بگو اى دیر خواب تند خیز ره نورد من
که شبدیزى گه جولان و رخشى وقت فرمان را
به یادت هست روزى زیرلب آهسته مى گفتم
چرا باید کشیدن رنج و محنت خلق نادان را
مراکردى عِقال وخویش را با بست غم سازى
گرفتار قفس تاکى کنى شهباز پران را
مُرصّع زین، بزن بر پشتم و بنشین فراز او
که تابینى روان بر باد، اورنگ سلیمان را
کنون اى خِنگ توسن خو اگر دارى سَرِ یارى
ز گامى چند بِرهان از قفس، مرغ خوش الحان را
پى عزم سفر، ز اصطبل اکنون طبل رحلت زن
که خوش تر بینم از وصل جنان ایام هجران را
زبس کردم وفا دیدم جفا زین دیو خو مردم
نخواهم لحظه اى ماندن دگرملک سلیمان را
نواهاى مخالف آنچنان شدراست ازهرسو
که چون عشاق مى بینم به سرشورصفاهان را
مراشد ساحت نى ریزچون زندان ومى ترسم
زدلتنگى دهم جان آخراین تاریک زندان را
زبس چون غنچه گشتم تنگ دل زاندوه بىپایان
روا باشد که چون گل چاک بنمایم گریبان را
زچشم خون فشان، سیل سرشکم شد چنان جارى
که دامانم زآب دیده ماند بحرعمان را
گر این ملک است چون رضوان، مرا خار است رضوان را
گر این خلقند چون غلمان، مرا ننگ است غلمان را
چو بلبل تا توانم در گلستانى مکان کردن
چرا چون بوم بد فرجام، سازم جاى ویران ر ا
نیم سندان که چرخم پتک کوبد روز و شب بر سر
نه همچون گوى تا تن در دهم آسیب چوگان را
نه ادریسم، نه جرجیسم، نه ایوّبم، نه یعقوبم
نیم یوسف که تا سازم تحمل جور اخوان را
شعیبم نه، کلیمم نه، مسیحم نه، ذبیحم نه
نه ابراهیم، تا مأوى گزینم نار سوزان را
نه خاقانم، نه کابوسم نه گودرزم نه کاوسم
نه غُرّان گیو نه طوسم نمانم پور دستان را
نه رُهّامم ، نه گشوادم ، نه نستیهن ، نه گلبادم
نخواهد چرخ از آدم دمى جور فراوان را
مرا از طعنه دشمن چه بردل مى زند پیکان
نیم رویین تن آخر تا ننالم زخم پیکان را
نمىگویم چه آمد بر سرم زان خصم دون پرور
ننالم زین مصیبت نزد کس جز پاک یزدان را
به چشم دشمن نادان اگر خوارم عجب نبود
کجا خفاش داند قدر خورشید درخشان را
نخواهم حل این مشکل، ندارم عقده اى بر دل
گرم گردون دون پرور، مقابل کرد نادان را
نه هر کس شد فراز تخت، اى دل در خور شاهى
نه هر کس شد سوار اسب فارِس گشت میدان را
ز هیئت هر که فصلى خواند، کى شد بوعلى سینا
زحکمت هر که بابى راند، کى زد پنجه لقمان را
زیک جنسند کبک و زاغ، باشد هر دو را نغمه
بسى توفیر از زاغ سیه، کبک خوش الحان را
بسى شهزاده دارد ملک ایران، لیک در سطوت
ندارد کس خدیو مملکت، چون ظل السلطان را
فلک گوى و فلک تاج و فلک جاه و فلک ایوان
مَلِک خَلق و مَلَک خُلق و مَلِک جسم و مَلَک جان را
جهان جوى و جهانگیر و جهان بخش و جهان آرا
سخنگوى و سخن فهم و سخن سنج و سخندان را
سکندر عزم، دارا رزم، هرمز بزم، قاآن کف
سیاوش پوش، کسرى راد ، جم جاه جهانبان را
ز کمتر پهلوانانش اگر خوانى روا باشد
چو رُهّام و چو گودرز و چو کاوس و چو هامان را
ز کهتر چاکران او اگر دانى سزا باشد
چو جمشید و چو کاووس و چو فغفور چو خاقان را
مهین نو باوه پور معظم ناصرالدین شه
که بینى روز رزمش مضطرب بهرام و کیهان را
شها اى اختر دولت زبرج طالعت تابان
شها اى گوهر عدل تو زینت تاج سلطان را
ز شمشیر کجت، شد راست کار مملکت لیکن
یکى کجرو بود باقى سزاى تیغ برّان را
برافکن ریشه ظلم ورا از بیشه عدلت
اگر خواهى که بینى سبز و خرّم شاخ احسان را
به خرگاه تو هر شب از دعا شمعى بود تابان
نکو نبود که بینى مُنطفى شمع فروزان را
رعیت پرورا از عدل، اینک داد ما بستان
ازو کاندر دل خلقى فرو برده است پیکان را
به نیل مقصدم در این سفر گر مفتخر سازى
چرا بینى دوام ملک و دولت پاک یزدان را
اگر گفتم پریشان شعر در مدح تو معذورم
نمى خواند پریشان طبع، جز شعر پریشان را
کلمات کلیدی
اطلاعات:
- مرجع: کتاب تاریخ و فرهنگ نیریز
- نویسنده/گردآورنده: محمد جواد شمس نیریزی
- نوع مدخل: نوشتار
- تاریخ ثبت:1392/3/6
عکسهای مرتبط :
* هیچ موردی پیدا نشد...
نوشته های مرتبط :
- در شکایت از روزگار و مذمت مردم زمان خود و گریز به مدح ظلّ السلطان(اثر شهاب نیریزی)
- مدح ظل السلطان(اثر شهاب نیریزی)
- شرح حالی دیگر از شهاب نیریزی
- قصیده مسمّط در مولود مسعود امام زمان (عج)
بیشتر »
ویدئوها مرتبط :
* هیچ موردی پیدا نشد...