نوشته‌ها
قصیده در مولودیه حضرت امیر (ع)-(اثر شهاب نیریزی)
خیمه بر طرف چمن زد یار سلطان بهار
چهره گل شد فروزان بر فراز شاخسار
دکه عطار گردید از ریاحین بوستان
معدن یاقوت گردید از شقایق کوهسار
عنبر افشان شد به باغ و راغ، ماه فروردین
گوهر افشان شد به کوه و دشت، ابر نوبهار
چهره سورى چو روى گل رخان، شد سرخ رنگ
طرّه سنبل چو زلف مهوشان، شد تابدار
دیده حیرت گشوده، نرگس اندر بوستان
در تعجب مانده از آثار صنع کردگار
در شگفتم کز براى کیست خیرى زرورق
در خیالم کز فراق کیست لاله داغدار
از چه سوسن گشته ازرق پوش رخشان درچمن
و از چه گلبن بسته سیمین بر عروسان گوشوار
تا نگردد تیره ز انبوه درختان، صحن باغ
زیر هر برگى چراغى هشته از نارنج و نار
غنچه نگشوده دهان با آنکه از پستانِ ابر
شیر نوشد هر زمان مانند طفل شیر خوار
یک طبق زر هشته زیر نرگس اندر بوستان
تا به فرق ارغوان و یاسمن سازد نثار
قطره شبنم به برگ گل به گوهر صبحدم
چون عرق بر صفحه رخسار یابد گلعذار
گلشن از سیمین بر بستان ضیمران
رشک فردوس برین و حسرت دشت تتار
پر زگوش پیل از زنبق همه کوه و دمن
پر ز چشم شیر از لاله سراسر مرغزار
شد چمن رخشان ز آذربان ، بسان آسمان
کز فروغ اختران روشن شود شب هاى تار
سرو، طنازى کند چون بشنود صوت تذرو
باد رقاصى کند چون بشنود آهنگ سار
در میان باغ بنگر خنده کبک درى
برفراز شاخ بنگر ناله مرغ هزار
آبها سارى به پاى بید و کاج و نارون
نهرها جارى میان باغ و راغ و سبزهزار
لوحشاللّه لوحشاللّه زین بهار روح بخش
بارک اللّه بارک اللّه زین هواى مشکسار
باد گویى دارد اندر آستین، مشک ختن
ابر گویى دارد اندر جیب، درّ شاهوار
زنده گردد از نسیم صبح، جانِ هوشمند
تازه گردد از شمیم گل ، روان ِ هوشیار
فوج فوج اندر تفرج، شاهدان شوخ چشم
خیل خیل اندر تماشا دلبران گلعذار
آن یکى در زلف مشکینش همه پیچ و شکن
و آن یکى در چشم فتّانش همه خواب و خمار
آن یکى تارِ کتان، جاى شالش برکمر
و آن یکى کوه گران، جاى نرمیش در ازار
آن یکى مجمر همى سوزد ز چهر آتشین
و آن یکى عنبر همى ساید ز خاک مشکسار
آن یک از گیسو زره پوشید همچون اشکبوس
وآن یک از ابرو کشیده تیغ چون اسفندیار
از طرب هر جا جوانى با جوانى باده نوش
و از شعف هر جا نگارى با نگارى میگسار
یک طرف آهنگ ساز و صُلصُل و دُراج و کبک
یک طرف گلبانگ رود و بربط و طنبور یار
عارف و عامى به وجد آید بسان بوستان
زاهد و صوفى به رقص آید کنار جویبار
باللّهاى دل در چنین فصلى نه بتوانم نشست
بى شراب و شاهد و شماته و بوس و کنار
ساقیا از مشرق خم ز آن شراب سرخ رنگ
ساغرى تابندهتر از کوکب رخشان بیار
ز آن شرابم ده که درخشندگى چون آفتاب
ز آن مدامم ده که در تابندگى چون چهرِ یار
ز آن شرابم ده که گر عصفور ازو نوشد همى
از سر مستى دو صد شهباز را سازد شکار
ز آن شرابم ده که گر جامى ازو گیرد به کف
گم نگردد در شب تاریک ره بر رهسپار
گر چه مىدارد گنه از دوزخم نبود هراس
زانکه باشد در دلم مهر ولى کردگار
لنگر بحر ولایت، گوهر دریاى فضل
دوحه باغ هدایت، مظهر پروردگار
رهنماى هر دو عالم، تاجدار هل اتى
علت ایجاد آدم، والد هفت و چهار
کلمات کلیدی
اطلاعات:
- مرجع: کتاب تاریخ و فرهنگ نیریز
- نویسنده/گردآورنده: محمد جواد شمس نیریزی
- نوع مدخل: نوشتار
- تاریخ ثبت:1392/3/6
عکسهای مرتبط :
نوشته های مرتبط :
- قصیده در مولودیه حضرت امیر (ع)-(اثر شهاب نیریزی)
- در مدح اسدالله الغالب على بن ابىطالب علیه السلام (اثر شعله نیریزی)
- یادی از خانهی شیخالاسلام شهاب نیریزی
- مریم سلطان؛ نزهت الملوک
بیشتر »
ویدئوها مرتبط :
* هیچ موردی پیدا نشد...