نوشتهها
نامهی پنجم (از نامه های شمس المعالی نیریزی)ایضاً مرحوم شمسالمعالی به یکی از اعیان نوشته:
فدایت شوم، این اوقات که آسمان بنای معاندت(۱) و کجروی گذاشته و روزگار کمان گشاده به همین قدر راضی بودیم که گاهگاهی ادراک سعادت حضور سرکاری میکردیم و او را وقایهی(۲) ناملایمات و سپر حوادث میدانستیم و زخمهای روزگار را از تشرف آستانه بوسی مرهم میجستیم
بیخبر زآنکه نقش بند قضا
در پس پرده نقشها دارد
اینک لشکر نوبه(۳) و عساکر(۴) مرض بر حصار تن شبیخون آورده
هردم زمانه داغ غمم بر جگر نهد
داغی تمام ناشده داغ دگر نهد(۵)
از همه بدتر که هیچ در بساط نداریم و مبلغی هم به قرض گذرانیدهایم. ابواب قرض مسدود و کلید تدبیر مفقود مگر توجه و مرحمت سرکار اسباب توسعه شود که دوای هر درد است و مرهم هر زخم الخ.
یادداشتهای نامهی پنجم:
۱- معاندت: عناد ورزیدن، ستیزه (معین)
۲- وقایه: سپر
۳- نوبه: تبی که بلا مقدمه عارض شود و دال بر حملهی ناگهانی یک مرض باشد.
۴- عساکر: جِ عسکر : لشکر و سپاه
۵- هردم ..... : این بیت در روضه الشهداء آمده و بیت بعدِ از آن چنین است:
هر داغ کاورد قَدری رو به بهتری
آن داغ را گذارد و داغی بترنهد
کلمات کلیدی
اطلاعات:
- مرجع: هفته نامه عصر نی ریز، شماره 548 تا 553
- نویسنده/گردآورنده: دکتر مختار کمیلی
- نوع مدخل: نوشتار
- تاریخ ثبت:1393/3/19
عکسهای مرتبط :
نوشته های مرتبط :
- نامهی سوم (از نامه های شمس المعالی نیریزی)
- نامهی چهارم (از نامه های شمس المعالی نیریزی)
- نامهی پنجم (از نامه های شمس المعالی نیریزی)
- نامهی ششم (از نامه های شمس المعالی نیریزی)
بیشتر »