دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

      شیخ محمد نیریزى فرزند ارشد الدین نیریزى بود که پس از پدر بر مسند وعظ و ارشاد تکیه زد.
     او به نقاط مختلفى از جمله عراق و حجاز سفر کرد . ظاهرا پس از وفات پدرش در سال ۶۰۴ ه . ق. جانشین او شد. چنانکه فقیه صائن الدین حسین بن محمد بن سلمان (متوفى ۶۶۴ ه . ق.)  نقل کرده، وى فردى بکّاء  بود .
    با توجه به گفته جنید شیرازى، مبنى بر اینکه او خلوت هاى مقدس و چلّه نشینى‏ هایى داشته، چنین به نظر مى‏ رسد که شیخ محمد نیز مانند پدرش ارشدالدین تمایلات عرفانى و صوفیانه داشته و حکایتى را که درباره وفات او نقل کرده ‏اند، مؤید این نکته است. در کتاب شدّالازار آمده است، هنگامى که وفاتش نزدیک شد، او، اربعین موسوى به پا داشت و در آخرین روزهاى اربعین خود، از خداوند خواست که افطار روزه‏اش به لقاى پروردگار باشد و خداوند او را از وحشت دنیا بیرون آورد و به انسِ آخرت رساند. خداوند دعاى او را استجابت کرد و در روز جمعه آخر روز عرفه سال ۶۱۶ ه . ق. او را به جوار خود خواند. پس از وفات، پیکر مطهرش را در جوار پدرش در مصلّى شیراز (حوالى حافظیه) به خاک سپردند .
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: