دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

     عالم و عارف سده نهم هجرى قمرى، که به ابن عفیف الدین نیز شهرت دارد .
    سخاوى که از شاگردان او بوده، وى را بسیار ستوده و درباره او گفته است: «هو امامٌ، علاّمه، اوقاته مستغرقه فى العباده، مدیم الصیام و القیام و الحرص على الاوراد و اتباع السنه و عدم التبسط فى المأکل و نحوها على طریق السلف، راغب فى الامر بالمعروف و النهى عن المنکر ... غیر منفک عن قیام اللیل حتى فى السفر، شدید الرغبه فى کتب الحدیث ».
    علاءالدین در ذى القعده سال ۸۱۴ ه . ق. در نیریز ولادت یافت و در خاندانِ علم و ادب و عرفان رشد و نمو یافت. محیطِ علمى و عرفانىِ خانواده او سبب شد که از همان آغاز به تحصیل و تعلّم تمایل یابد. وى نزد پدرش و عمویش، صفى‏الدین و جدّ مادریش، سید جلال الدین عبداللّه بن قطب الدین محمد و همچنین نزد دایى‏ هایش، جلال الدین محمد و شهاب الدین احمد تعلیم و تربیت یافت .
    علاوه بر آن، نزد ناصرالدین انس بن شرف الدین محمود فرکى، سعدبن نظام کازرونى، شیخ احمد بن على بن محمد سجستانى، شهاب الاسلام کرمانى و اصیل الدین دهقلى تلمذ کرد و از آنان اجازه روایت و فتوا دریافت کرد .
    چنانکه سخاوى اشاره کرده، وى شوق و رغبت بسیارى به کتاب هاى حدیث و ضبط الفاظ و اسماء رجال حدیث داشت، از این رو، در مدّت زندگانیش، براى درک حضور محدّثان نامدار به نقاط مختلف سفر کرد و از محضر عالمان، محدّثان، فقیهان و عارفان نامدار بهره برد.
     او به اصفهان، تبریز، حرمین شریفین، حلب، حمص، دمشق، بیت‏المقدس، غزّه، قاهره و ... سفر کرد. سخاوى در الضوء اللامع نام حدود چهل تن از استادانِ او را ذکر کرده است. نام برخى از استادان او بدین قرار است: شرف الدین حسن اصفهانى، محیوى تبریزى، محمد تاوکانى، بدرالدین حسین اهدل، ابوالفتح مراغى، محب الدین مطرى، ابن شماع، شهاب الدین احمد بن بهلوان، تقى الدین بن قاضى شهبه، ابوبکر قلقشندى، ناصرالدین ایاسى، عزالدین بن فرات، زین‏الدین بوتیجى، بدرالدین نسابه .
    از جمله کسانى که از او بهره بردند، مى‏توان، سخاوى، نورالدین ابوالفتح طاووسى و مناوى را نام برد .
    علاءالدین سرانجام در ۱۴ جمادى الاولى سال ۸۸۰ ه . ق. در مکه وفات یافت و در جوار پدر و عمویش به خاک سپرده شد . سخاوى گفته است که چند ماه قبل از این تاریخ او قصد بازگشت به وطن داشت، امّا در همان زمان که قصد سفر داشت، از رأى خود برگشت و در آخر شب وفات یافت و سخاوى این موضوع را از کرامات او دانسته است .
    همسر علاءالدین، دختر عمویش ام ‏الفضل حبیبه - دختر صفى الدین عبدالرحمن - بود و دو فرزند به نامهاى نورالدین ابوحامد عبیداللّه و محبّ الدین ابوسعادات یا ابوالبرکات محمد داشت. محبّ الدین، فرزند بزرگ او بود، او در هفتم شعبانِ سال ۸۴۰ ه . ق. ولادت یافت و در ماه رجب سال ۸۶۸ ه . ق. در مکه وفات یافت و در جوارِ اجدادش به خاک سپرده شد . شرح احوالِ نورالدین ابوحامد نیز پس از این خواهد آمد.
     آثارى نیز به علاءالدین نسبت داده‏ اند . کحّاله در کتاب معجم المؤلفین اثرى با عنوانِ تعلیق على مختصر المزنى در سه جلد به او نسبت داده که به احتمال اشتباه کرده زیرا این اثر متعلق به مناوى است.
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: