قصیده در حمد و ستایش بارى تعالى(اثر شهاب نیریزی): : دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

قصیده در حمد و ستایش بارى تعالى(اثر شهاب نیریزی)
اول هر نامه، نام حى توانا             آنکه به ذاتش نبرده ره دل دانا
مالک ملک قدم به خطه هستى    خالق لوح و قلم به عرصه انشاء
آنکه سحاب عنایتش ز مشیت       در صدف کُنْ فکنده لؤلؤ لالا
آب حیاتش پدید در دل ظلمت    صبح جمالش منیر در شب یلدا
پنجه خیاط قدرتش ز تفاوت    جامه خلقت بریده بر تن اشیا
خواست در آیینه عکس خویش ببیند            بر ورق جان نگاشت صورت زیبا
تازند آتش ز عشق بر دل وامق       پرتو حسنش پدید از رخ عذرا
اوست که از آب و خاک طینت آدم آتش الفت فکند در دل حورا
از ازلش تا ابد به رشته توحید گردن طاعت فکنده اسفل و اعلا
بار خدایا تویى که دیده فکرت ذات و صفات تو را نیافته همتا
از اثر مهر تو است کوشش گردون وز شرر عشق تو است جوشش دریا
هم ز خیال تو تیره خاطر بینش    هم ز خیال تو خیره دیده بینا
اى ز تو ظاهر هر آنچه مخفى و پنهان    وى ز تو مخفى هر آنچه ظاهر و پیدا
هم به تو مفتون هر آنچه هائم و حیران           هم ز تو مجنون هر آنچه واله و شیدا
در خم چوگان تو است گنبد گردون               در کف فرمان تو است توده غبرا
ریزه خور خوان تو است عالم ودانى             بذله بَرِ جود تو است والى و والا
هرچه فرو مى‏ روم ز صامت و ناطق               هر چه نظر مى‏ کنم ز ساکن و پویا
جز به عطاى تو نیست راضى و شاکر              جز به ثناى تو نیست ذاکر و گویا
اى کرمت بذله بخش منعم و درویش                  وى نظرت دستگیر عاجز و اعمى
سایه فکن گرشود هماى تو از عدل                       پشه نیاندیشد از تطاول عنقا
بر دلم افکن ز خویش جذبه و شورى                    کز تو ندارد "شهاب" جز تو تمنا