دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

بسمه‌تعالی

لحظه‌ای فارغ از مشغلات، زندگی را غنیمت شمرده و در گوشه عزلت به فکر فرورفتم و ابر عمر را که طوفان زمان با سرعت می‌برد، نگریستم. عقربه ساعت با هر صدایش، گذران بهار عمر را هشدار می‌داد... ایام کودکی را به بازی و سرگرم کردن خود پرداخته‌ایم و بی‌خیال ازآنچه در بیرون می‌گذرد... و اکنون نیز در این برهه از زمان در خواب‌وخیال و آرزوهای دور و دراز که عمر کفاف آن ندهد، غرق‌شده و در آرزوها به همه‌چیز دست‌یافته ولی خود همچون آبی راکد، در برکه‌ای مانده‌ایم. زندگی [در حال] گذر است چه با سختی باشد و چه با خوشی... و سرانجامِ همه انسان‌ها مرگ است و مدفون شدن در زیر خروارها خاک. عده‌ای از آن استفاده کرده و در آن به ارزش‌ها و کمالات دنیوی و معنوی دست می‌یابند. هرچند با سختی همراه باشد وعده‌ای در آن به خوش‌گذرانی پرداخته و بی‌فکر و خیال به گذراندن زندگی می‌پردازند. در این میان دسته اول سود برندگان خواهند بود و اینان‌اند که لحظه‌لحظه‌های عمرشان در تلاش‌اند و ارزش لحظه‌ای از عمر ایشان به سال‌ها عمر افراد دسته دوم ارجحیت دارد. انسان باید کارهایش از روی اندیشه و با حساب باشد، چراکه اندیشه کلید عقل است و عقل کلید پیروزی و نیکبختی و روشنگر راه زندگی.

تدبیر به قفل مشکلات است کلــید                     اندیشه دهد به حل هر عقده نوید

فکر است چراغی که چو روشن باشد                  زو شام سیاه تو شود صبح سپیــد

در پرتو آن، انسان از ضلالت و گمراهی دور خواهد شد و کمال پیدا خواهد کرد و به خدا خواهد رسید و همانا راه عقل، راه خداست. خداوند عقل را به‌عنوان حجت باطن و متمایزکننده انسان از حیوان قرارداد. پس آن‌کسی که از عقلش مدد نجوید و دنباله‌رو آن نباشد بلکه فقط به دنبال غرایز دیگرش رود، در ردیف حیوانات طبقه‌بندی خواهد شد «و اولئک کالانعام بل هم اضل» پس باید از این ودیعه الهی استفاده نمود و راه استفاده از آن این است که در هر کاری که می‌خواهیم انجام دهیم حتی اگر کوچک باشد و حتی اگر حرف زدن باشد، ابتدا فکر کنیم؛ چراکه همان‌طور که گفتیم تدبیر، کلید عقل است. در این حالت زندگی ارزش پیدا خواهد کرد و زیبا خواهد شد...

انسان عاقل از هر چه در این دنیا ببیند عبرت می‌گیرد و ذره‌ذره اجزای این عالم برای او علم بزرگی خواهد بود. او نشانه‌های وجود صانع را در این دنیا می‌بیند و به خدا می‌رسد و بی‌خیال نخواهد بود.

آن قوم که اهل فکر و تدبیرند بر هر چه که بنگرند پندی گیرند

انسان عاقل، بی‌تدبیر سخن نمی‌گوید و زبانش را بازنخواهد گذاشت که هر چه بخواهد گوید، چراکه می‌داند زبان سرخ سرسبز می‌دهد بر باد. انسان عاقل خود را خردمندتر از همنوعان خود نمی‌داند و مغرور و خودپسند نخواهد بود و همه را برادران خود می‌داند، در مشکلات با آن‌ها مشورت کرده و از آنان مدد می‌جوید.

آن‌کس که به خود غره بود کور و کر است

                                                              زین روی ز عیب خویشتن بی‌خبر است

آن کز همه خود را شمرد عاقل‌تر

                                                              نیک آر نگری از همه بی‌عقل‌تر است

پس در پرتو عقل، زندگی جلوه دیگری خواهد داشت و جامعه‌ای ایدئال به وجود خواهد آمد. بدخوئی‌ها و گرفتاری‌ها از بین می‌رود و جامعه به پیشرفت خواهد رسید.

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: