دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

در انتظار وصال یار، بال‌هایش را برای پرواز گشوده بود و در انتظار یک اشاره، بی‌قرار رفتن بود. آن روز که فرمان رسید، بال گشود و ما را بی‌تاب رخ زیبای خود کرد؛ اما رفتنش پیام پیروزی خون بر شمشیر را به هدیه آورد و عطر آزادی را در سرزمین ما «ایران» به مشام جان‌ها رساند.
سید عمادالدین در پنجم شهریورماه ۱۳۴۸ در روستای ریز آب بخش پشتکوه از توابع شهرستان نی‌ریز در یک خانواده مسلمان و متدین دیده به جهان گشود. دوساله بود که دست تقدیر دست‌­های مهربان مادر را از او گرفت و اشک‌های سرازیر شده بر گونه‌هایش را دستی پاک نکرد. پدر، مسئولیت مادر را در کنار وظیفه خود بر دوش گرفت و با تحمّل مشقات فراوان، او را پرورش داد و برای دین اسلام عمادی واقعی ساخت. با گذراندن دوران طفولیت، در سن هفت‌سالگی وارد دبستان شهید اکتسابی روستای ریز آب شد و دوره ابتدایی را با موفقیت به پایان رسانید. سپس به راه اجداد طاهر خود رفت و برای دفاع از حریم مقدس تشیّع، وارد حوزه علمیه امام صادق (ع) شد. سید، انسانی شجاع بود و درعین‌حال چهره‌ای مظلوم و نورانی داشت. تسلیم ظلم هیچ ظالمی نمی‌شد و باوجود سن کمی که داشت، در مراسم دینی و مذهبی شرکت می‌کرد و به انجام فرایض دینی پایبند بود. بالاخره بعد از دو سال فراگیری علم در حوزه علمیه امام صادق (ع)، نتوانست شاهد سبعیت دشمن باشد و خود را آماده رفتن به میدان نبرد علیه ظالمان متجاوز کرد. سید، شهادت را وداع آگاهانه از دنیا و تنها راه رهایی از زندگی مادی می‌دانست. او می‌گفت: شهادت، سعادت است و هجرت به‌سوی آخرت و بقای ابدی در جوار دوست. برای امضای اعتقادات خود از طریق سپاه پاسداران، عازم جبهه شد و در تاریخ ۱۳۶۴/۷/۴ در جبهه غرب ـ منطقه عملیاتی مهابادـ آنگاه‌که برای هم‌رزمان شجاع خود مهمات جنگی می‌برد، با اشرار فریب‌خورده و ضدانقلاب مواجه شد و با اصابت تیر برخاسته از کینه و نفرت آنان، قامتش فروافتاد و عروس شهادت را در آغوش کشید. سید، پر پرواز گرفت و مسئولیت ادامه رسالت خود که پاسداری از اسلام بود را به دوش ما و شما که وارث خون آن‌ها هستیم نهاد. امید که مسئولیت خطیر خود را بشناسیم و پاسداری صدیق در حفظ این گوهر ارزشمند باشیم. ان‌شاءالله.
پیکر مطهرش در امام‌زاده سید محمدِ روستای رودخور به خاک سپرده‌شده است.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: