دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

در معرکه برخاستن و نشستن شمشیرها و موج خون، آنگاه‌که حسین (ع) بر بالین علی‌اکبر خود رسید و چهره شبیه پیامبر (ص) را غرق در خون مشاهده کرد، صورت به‌صورت فرزند گذاشت و آهی سوزان از دل کشید. سوزش آه حسین (ع) آتشی بر دل‌های حسینیان زد که بعد از گذشت قرن‌ها و سال‌ها، به یاد آن لحظه‌ها هر دم آه می‌کشند و برای زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره علی‌اکبر حسین (ع)، فرزندان خود را به نام مبارک وی نام می‌گذارند و آرزو می‌کنند، فدایی راه علی‌اکبر او باشند.
اکبر اکبری از حسینیانی بود که در تاریخ ۱۳۴۱/۳/۲۰ در شهرستان نی‌ریز، میان خانواده‌ای مذهبی و معتقد به اسلام، پا به عرصه هستی نهاد. دوران کودکی را با آموختن آداب و سنن اسلامی در دامن خانواده و همراهی دسته‌های عزاداری سپری نمود. آموزش فنون زندگی را در دبستان حاج قطبی نی‌ریز آغاز کرد و با موفقیت به پایان برد. دوره راهنمایی را در مدرسه ولی‌عصر (عج) سپری کرد و دوره متوسطه را در دبیرستان امام خمینی (ره) آغاز کرد. انسانی بود؛ متین، مهربان و باغیرت. به صله‌رحم اهمیت زیادی می‌داد و از بیکار بودن رنج می‌برد. اکبر سعی می‌کرد بیشتر وقت خود را مشغول به درس باشد و یا در مواقع تعطیلی به کارهای هنری بپردازد. آنگاه‌که دوره متوسطه را طی می‌کرد، شعله‌های ستم‌سوز انقلاب اسلامی، حکومت ستم‌شاهی پهلوی را نابود کرد و پیروزی انقلاب اسلامی را به ارمغان آورد؛ هدیه‌ای که آرزوی اکبر و میلیون‌ها انسان آزاده دیگر بود. وقتی از خدا صحبت می‌کرد، عشق به ذات لایزال الهی در وجودش شعله می‌زد و می‌گفت: من از مردن نمی‌ترسم، بلکه از چگونه مردن هراس دارم. در تاریخ ۱۳۶۱/۹/۲ عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد و در عملیات محرم شرکت کرد. برای بار دوم، در تاریخ ۱۳۶۴/۷/۲۸ لباس رزم را به تن کرد و برای یاری رزمندگان مسلمان، راهی جبهه شد. چون کوهی استوار در مقابل متجاوز ایستاد و توطئه‌های دشمن‌فریب خورده را در آسیب زدن به انقلاب اسلامی با شکست مواجه ساخت. در عملیات والفجر ۸ حضوری سبز پیدا کرد و در تاریخ ۱۳۶۴/۱۲/۵ شهد شیرین شهادت را نوشید و به لقای دوست رسید. پیکر مطهرش در گلزار شهدای نی‌ریز به خاک سپرده‌شده است.
روحش شاد و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: