دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

هور منطقه‌ای است هم سطح دریا که در بعضی جاها سطح آب آن دو تا سه متر بالاتر از آب دریا است ولی نسبت به مناطق همجوار گودتر می باشد و در مسیر رودخانه قدیمی و دائمی به وجود می آید. روئیدنیهایی که هور را زیر پوشش خود گرفته اند عبارتند از‌:

۱- "نی" ‌ ارتفاع آن از۲متر تا ۷ متر است و عمدتا" در جاهای عمیق می‌روید.

۲- "بردی" ‌ ارتفاع آن بین ۱تا ۲ متر است .

۳-"چولان" ‌ در جاهای کم عمق می روید و ارتفاع آن کمتر از ۵۰ سانتی‌متر است.

بعلت پوشش فشرده سطح هور از "نی ، بردی و چولان " تردد در آن تنها از معابری خاص مانند آبراهها و نهرها صورت می گیرد‌.

حراست از‌خط پدافندی واقع در هورالهویزه، بنام خط طبر که در بین رزمندگان مشهور به طبور بود، در سال ۱۳۶۴ به گردان کمیل محول‌گردید. این منطقه از شمال به منطقه هویزه و از جنوب به طلائیه جدید و قدیم و از سمت راست به منطقه جفیر محدود می‌شد و راه خشکی که به این هور منتهی می‌گردید از سه راهی، واقع در جاده اهواز - خرمشهر به طرف پادگان حمید منشعب می‌شد. این خط کاملا" آبی و در روی هور الهویزه قرار داشت و رزمندگان کمیل می‌بایست روی آب با وضعی بسیار سخت و مشقت بار، از مرزهای آبی میهن اسلامی دفاع می‌کردند‌. گردان مدت ۱۵ روز تمام در این خط پدافندی مشغول دفاع بود‌.

آقای اصغر ماهوتی در این مورد می‌گوید‌:

در سال ۱۳۶۴ گردان در ۳۵ کیلو‌متری اهواز مستقر بود. شهید سر افراز اعلام کردند که گردان باید در خطوط پدافندی طبر مستقر شود‌. ما به طرف هور الهویزه حرکت کردیم. برای رسیدن به محلی که به عنوان مقر گردان در نظر گرفته شده بود. حداقل باید ۲ ساعت با قایق روی آب می‌رفتیم. مقر گردان‌، گروهانها و سنگرهای کمین همگی روی آب بود‌. برای استقرار از پلهای چوب‌پنبه‌ای که ابعاد آن ۴×۳ است استفاده می‌کردیم‌. روی هر کدام از این پلها به وسیله نی استتار شده بود و ضمن اینکه استتار بود سایبان هم بود‌. هیچگونه حفاظی برای جلوگیری از تیر مستقیم و ترکش نبود مقر گروهان جلوتر از مقر گردان بود و باید حدود ۱۵ دقیقه با قایق حرکت می‌کردیم تابه مقر گروهان برسیم‌. بعد از مقر گروهان تا سنگر کمین جایی که بچه‌ها نگهبانی می‌دادند باید با قایق پارو می‌زدیم، چون به محض آنکه صدای موتور قایق بلند می‌شد آتش خمپاره‌های دشمن هم شروع می‌شد. دشمن تمام آبراهها را بوسیله خمپاره می‌زد. زمانیکه برای بچه‌ها غذا می بردیم باید در نهایت سکوت و احتیاط پارو می‌زدیم. بعضی جاها را هم با بلم می‌رفتیم‌. ظهر تاسوعای سال ۱۳۶۴ دشمن در این خط پاتک کرد و با قایق جلو آمدند. بچه‌ها با آر‌پی‌چی و سلاحهای سبک شروع به تیر‌اندازی کردند‌. دوتا از قایقهای دشمن هدف قرار گرفت و بقیه فرار کردند‌. گردان حدود ۱۵ روز در خط طبر مستقر بود. به بچه‌ها خیلی سخت می‌گذشت، چون خیلی خسته می شدند‌. جایی برای راه رفتن نبود همه روی این پلهای ۴×۳ باید به سر می‌بردند‌. از نظر آب و هوا چون رطوبت بالا بود دستور داده بودند بچه‌ها همراه با غذا "سیر " ۱ بخورند اما به خاطر بوی بد آن بچه‌ها چندان تمایل به خوردن سیر نداشتند‌. به هر حال پس از ۱۵ شبانه روز مجددا" به عقب برگشتیم‌.
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: