دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

تولد و فوت کودکان دلبند یکی پس از دیگری در یک خانواده مذهبی و کشاورز روستای کوشکک نی‌ریز قلب مهربان پدر و مادری را غمگین کرده بود. در اولین روز از بهار ۱۳۴۷ خداوند هدیه‌ای را به آنها عطا کرد که فضای خاموش خانه آنها را منور به نور خود ساخت. او را درویشعلی نامیدند و برای سلامتی او به درگاه خدای یکتا دعا کردند و به ائمه هدی (ع) متوسل شدند.

درویشعلی، کم‌کم بزرگ شد و برای تحصیل به دبستان شهاب رفت و دوره راهنمایی را در مدرسه ارشد به پایان برد. سپس ترک تحصیل کرد و به کار کشاورزی روی آورد. از همان نوجوانی با آداب اسلامی آشنا شد و در انجام فرایض دینی کوشا و موقع‌شناس بود. با مهربانی و رفتار شایسته دیگران را مجذوب خود ساخت. با فرارسیدن ایام خدمت وظیفه عمومی، لباس مقدس سربازی را به تن کرد و به جمع بیگانه‌ستیزان حق‌طلب ارتش جمهوری اسلامی پیوست. برای دفاع از مرزوبوم ایران‌زمین به همراه هم‌رزمان خود عازم جبهه شد. برای آخرین بار که به مرخصی آمده بود، هنگام خداحافظی به اطرافیان خود گفت: دیگر منتظر برگشتن من نباشید. این سفر آخر من است، مرا حلال کنید. سپس عازم منطقه نبرد شد و در جبهه زبیدات، ۱۳۶۷/۴/۱۵ جام بلورین شهادت را از دست شاهد سیمین ساق دریافت و به وادی امن الهی سفر کرد. پیکر پاک و مطهرش به زادگاهش منتقل و پس از تشییع در گلزار شهدای روستای کوشکک به خاک سپرده شد.

روحش شاد و شربت شهادت گوارای وجودش باد.
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: