دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

قلم را توان نوشتن از آن یار سفرکرده که به جانباز کربلا اقتدا کرد و سر و دست‌وپا را درراه لقای دوست هدیه نمود و خود بر تارک تاریخ جاودانه ماند، نیست. علیرضا، آن جانباز و شهید عرصه‌های نبرد حق علیه باطل، ۱۳۴۵/۹/۱ در روستای مشکانِ نی‌ریز، میان خانواده‌ای مذهبی اولین الفبای زندگی را مشق کرد و درصحنه حیات با آئین ناب محمد (ص) جان را جلا بخشید. در سن ۶ سالگی روانه مدرسه شد و در دبستان شهید آیت مشکان، دوره ابتدایی را پشت سر گذاشت. چهارده‌ساله بود که سنگر تحصیل را به دلیل پاره‌ای مشکلات ترک کرد و در کنار پدر به امور کشاورزی و دامداری پرداخت. اشتغال روزانه او را از فکر هم‌وطنان خود در شهرهای مرزی جنوب و غرب که با تجاوز دشمن بعثی، زندگی را با سختی می‌گذراندند غافل نکرد و برای دفاع از نوامیس ایرانی و آرمان‌های انقلاب اسلامی به خیل رزمندگان اسلام پیوست. ۱۳۶۴/۲/۹ برای اولین بار عازم میدان نبرد شد و بعدازآن نیز سه نوبت دیگر از طریق بسیج، به جبهه اعزام شد و در مقابل دشمن بعثی ایستاد. در عملیاتی چون کربلای ۵ و والفجر ۱۰، در جمع کفر ستیزان گردان کمیل حضوری سبز و به‌یادماندنی داشت. ۱۳۶۵/۲/۲۷ از ناحیه سر و جمجمه مورد اصابت ترکش قرار گرفت که درنتیجه آن‌یک دست و یک‌پایش از کار افتاد و به‌عنوان جانباز ۷۰% ازکارافتادگی در خیل جانبازان قرار گرفت. لکن با همان وضعیت جانبازی نیز از پای ننشست و برای اثبات وفاداری ایرانی مسلمان و تعهد او، مجدداً عازم جبهه شد. در منطقه عملیاتی خرمال، تاریخ ۱۳۶۷/۱/۳، در عملیات والفجر ۱۰ تن مجروح و خسته او یک‌بار دیگر هدف تیرهای کینه‌توزانه دشمن قرار گرفت و با خون خود خاک ایران را لاله‌زار کرد. به یمن فداکاری‌اش ملائک آستان مقدس دوست به سراغش آمدند و جان انسانی او را از تن نحیف و مجروحش جدا و تا اعلی‌علیین با خود بردند. پیکر پاکش پس از انتقال به زادگاهش در گلزار شهدای مشکان به خاک سپرده شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: