دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

شقایق‌ها خطر کردند و رفتند چه باعزت سفر کردند و رفتند

نوجوان بسیجی غلام‌حسین شمسی، ۱۳۴۸/۸/۲ در شهرستان نی‌ریز پا به عرصه هستی گذاشت. دوران کودکی را در کوچه‌های شادخانه گذراند. ولی هیچ‌گاه دو چیز را فراموش نکرد: دوران کودکی و کوچه‌های کاه‌گلی شادخانه. وی در اخلاق و رفتار نمونه بود و از کودکی شیفته و مجذوب تحصیل. دوره ابتدایی را در مدرسه بختگان و راهنمایی را در مدرسه ولی‌عصر (عج) با موفقیت پشت سر گذاشت. سال ۱۳۶۵ وارد دبیرستان امام خمینی (ره) شد. آری! زمانی به دبیرستان آمد که فریاد اسماعیل‌های زمانه که در سرزمین منا بی‌رحمانه قربانی می‌شدند، در گوش‌ها طنین‌انداز بود. صداقت همیشگی مسلمان بودن، همچون آب زمزم در اعماق جانش جوشید و به ندای رهبرش لبیک گفت و برای دفاع از اسلام و میهن اسلامی، همراه چند نفر از دوستانش که در پایگاه مسجد امام خمینی (ره) حضوری فعال داشتند، از طریق بسیج در تاریخ ۱۳۶۵/۱/۲۳ به وادی نور و میدان نبرد حق علیه باطل عازم شد. تا تاریخ ۱۳۶۵/۴/۱۰ در جبهه بود و برای استراحت چند ماهی به نی‌ریز برگشت و مجدداً در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۱۴ برای بار دوم به جبهه اعزام شد. در طول دفاع مقدس، ۴ بار به جبهه رفت. برای آخرین باری که عازم جبهه بود، هنگام خداحافظی سفارش کرده بود: اگر من شهید شدم گریه و زاری نکنید تا دشمنان شاد نشوند. من خودم این راه را انتخاب کرده‌ام و اگر لازم باشد در این راه از جان خود دریغ نمی‌کنم و شهادت را با آغوش باز می‌پذیرم.

تا اینکه در سپیده دمی خونین، در تاریخ ۱۳۶۷/۳/۴ در جبهه شلمچه به خیل اسماعیلیان زمانه پیوست. پیکر پاک و مطهر این نوجوان بسیجی را در گلزار شهدای نی‌ریز به خاک سپردند.

یادش به خیر که از دیار صداقت آب‌ها آمده بود و نشانه‌های زلال شبنم را با خود داشت. یادش به خیر که خورشیدی از مهر در دیدگانش می‌سوخت که شمسی بود. نگاهش سرود تمام مهربانی‌ها و تبسمش دریایی که غم‌های زمانه را از قلب‌ها می‌شست و قامتش نخلی در واحه که پرندگان بی‌پناه آفتاب‌سوخته را به سایه‌سار خویش می‌خواند و گام‌های بلندش در خلوت شب‌های نگهبانی، ترانه آرامش را به لب‌ها می‌ریخت.

یادش به خیر که در پاییز روئید و در بهار خزان یافت

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: